کانی شناسی و زمین شیمی ذخیره ی کائولن هیزه جان، شمال باختری ورزقان، استان آذربایجان شرقی، شمال باختر ایران

ذخیره­ی کائولن هیزه­جان (شمال باختری ورزقان، استان آذربایجان­شرقی) یک نهشته­ی رسی شاخص با سنگ میزبان آندزیتی به سن ائوسن در شمال­ باختری ایران است. بر اساس بررسی­های پراش پرتو x (xrd)، کانی­های این ذخیره عبارتند از کائولینیت، پیروفیلیت، کوارتز، اسمکتیت، موسکویت- ایلیت، هماتیت، گوتیت، آناتاز، آلونیت، دیاسپور، فلدسپار، هورنبلاند، و کلسیت. افزایش نسبت sio2/al2o3 از مرکز به حواشی در نیمرخ مورد بررسی، دلالت بر وجود منطقه­بندی گرمابی در ذخیره دارد. شواهدی نظیر حضور پوش سنگ­های سیلیسی روی ذخیره، برشی­شدن محلی، کانی­سازی پیروفیلیت، دیاسپور، و آلونیت، غنی­شدگی lrees نسبت به hrees، الگوی تغییرات جرم عناصر al، fe، ti، sr، و nb، و همبستگی­های مثبت در روند تغییرات بین (la/lu)n، p، sr، و s با loi پیشنهاد می­کنند که گسترش ذخیره کائولن هیزه­جان در ارتباط با عملکرد فرایندهای درونزاد روی سنگ­های آندزیتی است. بررسی­های زمین­شیمیایی نشان می­دهند که رخداد بی­هنجاری­ منفی eu (39/0- 78/0) در نمونه­های کائولینیزه در ارتباط با تخریب کانی­های فلدسپار و هورنبلاند سنگ­های آندزیتی به وسیله گرماب­ها و بی­هنجاری منفی ce (62/0-81/0) در نتیجه تخریب زیرکن به­وسیله­ی شاره­های اسیدی- اکسیدان است.